MISTRZ

                  Witold był sam w swoim wielkim domu, który rodzice zostawili mu kiedyś w spadku. Pani Marta, która była niedocenioną pomocą domową, właśnie przestała się krzątać i cicho zamknęła za sobą drzwi wyjściowe. Na stole w kuchni zostawiła gulasz z warzywami i zupę szparagową. Witold podgrzeje sobie dania w mikrofalówce, pewnie gdzieś w porze kolacji. Teraz otwiera whisky, nalewa sobie w dużą szklankę i zaciąga grube zasłony w salonie. Siada za ciężkim biurkiem, dębowym zresztą. Uruchamia komputer.

               Witold zamyśla się na długą chwilę, czuje wewnętrzną tęsknotę. Pokochał swoją samotność i wie, że raczej w jego życiu już niewiele się zmieni. Ma przecież 60 lat. Ale czasem tęskni za kobietą, za uczuciem. Pławi się i głęboko zanurza w to poczucie dziwnej tęsknoty. Powoli dopija swoją whisky. I zaczyna pisać....
              Witold jest znanym i cenionym pisarzem. Wydał wiele książek, osiągnął sukces i zarobił sporo. Jego powieści zna prawie cały świat, jedna z nich doczekała się nawet ekranizacji. Sam mówi, że wybrał samotność w życiu, aby móc pisać. A teraz rozpoczyna kolejną książkę. Jest to opowieść o miłości, mówi o tym uczuciu bardzo wiele. Napisanie jej zajmuje Witoldowi prawie 2 lata. Wypija przy tym dużo whisky i stuka nieustannie w klawisze. Wydawca jest zachwycony powieścią, i jak się okazuje - ma rację. Książka robi furorę na świecie. Czytają ją wszyscy spragnieni prawdziwej miłości. Gdy staje się bestselerem, Witold postanawia napisać drugą część. Ona także w zawrotnym tempie osiąga pierwsze miejsca z rankingach najlepiej sprzedawanych książek. To typowy wyciskacz łez, opisuje uczucia, do których wszyscy tęsknimy.

Od tego czasu książki te stają się wzorem dla tych, którzy chcą kochać. Ludzie starają się brać przykład z życia i doświadczeń głównych bohaterów. Chcą dokładnie tak kochać i tak żyć, jak oni.

****************************************************************************************************************

               Na ławce w parku siedzi ona i on. Zakochani w sobie po uszy ludzie, którzy spędzili razem już 20 lat życia. Ale nadal chodzą razem po parku, trzymając się za ręce. Nadal umawiają się na randki i nadal chodzą do kina. Nigdy nie przeczytali książki, którą napisał Witold. Ale wiedzą wszystko o miłości.
Owszem,słyszeli o tych powieściach, a nawet natknęli się na nie w pobliskiej księgarni. On i ona przeczytali fragment, który był na ostatniej stronie i oboje zgodnie stwierdzili, że to jakaś pomyłka. 
Ta sławna powieść dla nich z miłością miała niewiele wspólnego.

******************************************************************************************************************

                Zauważyliście, że nasz autor książek nie posiadał żadnego doświadczenia w tematach, o których tak namiętnie pisał ? To bardzo ważne, ponieważ tak właśnie dzieje się w dzisiejszym świecie. Szczególnie w duchowości. Większość tych osób, które twierdzą, że mają coś do powiedzenia, nie mają żadnego swojego, osobistego doświadczenia. Ich wiedza jest pełna teorii i intelektu, niczego więcej. Nie ma co się dziwić...Popatrzmy choćby na księży; uważają się na pośredników miedzy bogiem,
 a człowiekiem. Mówią, że są posłannikami boga...Ale jak wielu z nich tak naprawdę spotkało swojego szefa ? )) Teoria bierze górę nad praktyką, a to odwrotnie, niż być powinno.

                Zanim uznamy kogokolwiek za przykład, zastanówmy się dobrze, poczujmy... 

Zanim uznamy jakąś wiedzę za prawdę, zbadajmy to sami. Dobry Mistrz jest jak drogowskaz. 

Powie, w którą stronę trzeba iść, gdzie zawrócić, gdzie uniknąć przepaści; opiera to na własnym doświadczeniu, ale to jego doświadczenie i nie zrobi za nas ani jednego kroku.

W drodze jesteśmy my sami i sami musimy przez nią przejść. To nasza podróż i nasze doświadczenie.


Dorota Wenus